Genieten
Blijf op de hoogte en volg Alette
10 Februari 2015 | Zuid-Afrika, Malmesbury
Hallo daar!
Hier weer een blog van mij! Een dagje Stellenbosch ligt alweer achter me. In ons eerste weekend bezochten we dit echte studentenstadje. Het voelde toen nog als vakantie: ijsjes eten en een wijntje drinken op het terras met een dikke kippenpoot voor me, nomnom. Daar heb ik geen moeite mee op zich.
En vorige week maandag gingen we voor het eerst op pad naar onze stage. Voorbij kruispunten met vaak wel drie stopborden. Het went gauw, met wat gas en een beetje lef. (nee mam, maak je geen zorgen, ik heb nog geen brokken gemaakt). We vonden de instelling met behulp van bordjes, google maps en niet te vergeten onze vrouwelijke intuïtie.
Op stage wonen de jongens en meiden apart van elkaar in totaal 10 huizen. Op één huis staat een huismoeder, een tanny. ’s Morgens lopen we mee met een soort crèche, ’s middags gaan we naar een huis en helpen we de oudere kinderen, bijvoorbeeld met huiswerk.
|
De begeleiding verschilt nogal met die in Nederland. Op de crèche wordt veel geschreeuwd door begeleidsters/tanny’s. Kinderen (vandaag was ik bij 2-3 jaar) worden geslagen en begeleidsters vinden de liniaal een ‘geschikt’ middel hiervoor. Ook kinderen slaan elkaar hier met speelgoed op het hoofd. Daar zat ik dan op het kleine, blauwe stoeltje. Ik voel me soms overbodig, vaak machteloos. Ik weet niet of deze manier van begeleiden ooit went. Ik weet wel dat dit hier de ‘juiste’ manier is. Daardoor kan ik het me beter voorstellen, al zal ik het nooit echt begrijpen. Ik vroeg vandaag of ik een huilend kind mocht helpen, en dat viel in goeie aarde. Erg leuk om te merken!
Buiten veranderde ik van tanny Alette in een klimrek. Ik liep met ze op mijn voeten en ze stonden in een rijtje om op mijn schoot te zitten. Het leukst is dan natuurlijk wanneer ik een liedje zing en ze door mijn benen laat krakken. Zo’n heerlijk paar bruine kijkers staart me dan aan, ze lachen hun witte tandjes bloot en smeken om nog een keer. Wat een dropjes zijn het! De taal is soms lastig bij deze kleintjes. Maar met handen en voeten komen we samen een heel eind.
Toen was het alweer donderdag, huh weekend! Ja, elke week hebben we 4 dagen weekend. Een echte luxe, al ben ik na al die indrukken drie dagen lang ook wel poepzat. Als echte huisvrouwen draaien we wasjes en sjouwen we met rugtassen vol boodschappen naar ons huis, heuvel op, heuvel af. Alsof we jarenlang niets anders gedaan hebben.
Na onze donderdag-huisvrouwdag, zijn we vrijdag naar Paarl geweest. Dit is een stad in de buurt van onze stage. Met onze Mazda gingen we de Paarl berg op. Wat een paradijsje vonden we daar, ik klom op een grote steen en had een machtig uitzicht. Wow, puur genieten.
Liefs!
Hier weer een blog van mij! Een dagje Stellenbosch ligt alweer achter me. In ons eerste weekend bezochten we dit echte studentenstadje. Het voelde toen nog als vakantie: ijsjes eten en een wijntje drinken op het terras met een dikke kippenpoot voor me, nomnom. Daar heb ik geen moeite mee op zich.
En vorige week maandag gingen we voor het eerst op pad naar onze stage. Voorbij kruispunten met vaak wel drie stopborden. Het went gauw, met wat gas en een beetje lef. (nee mam, maak je geen zorgen, ik heb nog geen brokken gemaakt). We vonden de instelling met behulp van bordjes, google maps en niet te vergeten onze vrouwelijke intuïtie.
Op stage wonen de jongens en meiden apart van elkaar in totaal 10 huizen. Op één huis staat een huismoeder, een tanny. ’s Morgens lopen we mee met een soort crèche, ’s middags gaan we naar een huis en helpen we de oudere kinderen, bijvoorbeeld met huiswerk.
|
De begeleiding verschilt nogal met die in Nederland. Op de crèche wordt veel geschreeuwd door begeleidsters/tanny’s. Kinderen (vandaag was ik bij 2-3 jaar) worden geslagen en begeleidsters vinden de liniaal een ‘geschikt’ middel hiervoor. Ook kinderen slaan elkaar hier met speelgoed op het hoofd. Daar zat ik dan op het kleine, blauwe stoeltje. Ik voel me soms overbodig, vaak machteloos. Ik weet niet of deze manier van begeleiden ooit went. Ik weet wel dat dit hier de ‘juiste’ manier is. Daardoor kan ik het me beter voorstellen, al zal ik het nooit echt begrijpen. Ik vroeg vandaag of ik een huilend kind mocht helpen, en dat viel in goeie aarde. Erg leuk om te merken!
Buiten veranderde ik van tanny Alette in een klimrek. Ik liep met ze op mijn voeten en ze stonden in een rijtje om op mijn schoot te zitten. Het leukst is dan natuurlijk wanneer ik een liedje zing en ze door mijn benen laat krakken. Zo’n heerlijk paar bruine kijkers staart me dan aan, ze lachen hun witte tandjes bloot en smeken om nog een keer. Wat een dropjes zijn het! De taal is soms lastig bij deze kleintjes. Maar met handen en voeten komen we samen een heel eind.
Toen was het alweer donderdag, huh weekend! Ja, elke week hebben we 4 dagen weekend. Een echte luxe, al ben ik na al die indrukken drie dagen lang ook wel poepzat. Als echte huisvrouwen draaien we wasjes en sjouwen we met rugtassen vol boodschappen naar ons huis, heuvel op, heuvel af. Alsof we jarenlang niets anders gedaan hebben.
Na onze donderdag-huisvrouwdag, zijn we vrijdag naar Paarl geweest. Dit is een stad in de buurt van onze stage. Met onze Mazda gingen we de Paarl berg op. Wat een paradijsje vonden we daar, ik klom op een grote steen en had een machtig uitzicht. Wow, puur genieten.
Liefs!
-
10 Februari 2015 - 21:06
Renate:
Heel mooi geschreven Alette en wat een belevenis allemaal :) -
10 Februari 2015 - 21:16
Jaap Jansma:
Leuk geschreven Alette! Geniet van je stage -
10 Februari 2015 - 21:19
Gerjanne:
Je wilt niet weten met hoeveel plezier ik dit lees! Wat is er mooier dan een paar donkere ogen die je blij aankijken. Blij met zo iets kleins.. Wat is het dankbaar werk om er te zijn voor deze kinderen. Geniet er maar lekker van joh :)
Ja dat 'straffen' daar is wel wat anders dan in onze Westerse cultuur hè.. of dat went? Ik weet het ook niet. Gelukkig ben jij er ook om de kinderen vet veel liefde te geven..
Liefs, Gerjanne -
10 Februari 2015 - 23:05
Elvira:
Leuk geschreven meid!
Bijzonder die verschillen in omgang met de kids idd!! Lijkt me inderdaad niet altijd makkelijk om mee te maken!
Geniet van al het moois ! ♥️ -
11 Februari 2015 - 10:35
Jenny Henniphof:
Hoi Alette, leuk om je verslag te lezen, een byzondere ervaring lijkt mij, niet voor te stellen dat de kinderen daar(gewoon) geslagen worden met een lineaal, hier in Nederland ondenkbaar. Veel succes met je stage en een goede tijd daar.
groetjes fam henniphof -
11 Februari 2015 - 19:41
Mama:
Wat een sprekend verslag ale. zou graag om een hoekje kijken.alleen het autorijden hoef ik niet te zien. (Grapje) ik zie je ingedachten al zitten zingen.heerlijk om ze zo iets moois te geven.ik hoop dat je blijft henieten al zul je ook wel dingen meemaken die moeilijk zijn.tja en huisvrouwtjes hebben soms wel veel te doen(soms) lieve groeten ma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
